Yaz(g)ısı silik Mendil

gidilecek son liman hiç kimseye fısıldanmadan
viran gemiler kalkıp gidiyor içimdeki limandan
kaval deliğinde saklı sevdalar üfleniyor ardımdan...


yanık yürekler yüreklerini doldurdukları şişeleri
vuruyorlar gövdesine geminin
ve bir kadın ağlamak için yağmuru bekliyor güvertede
ucunda silik bir yaz(g)ı elinde ki mendilinin...


martılar kaybettikleri sevda mektubunu ararken hala
rıhtımdaki adam saklandığı sandıkların ardında
elindeki yaz(g)ısı silik mendili sallar gibi tutuyor

u z a k l a r(d) a...

belki de anladım ben onları izlerken...

özlenen sen değildin
kızıllığıydı gökyüzünün sen gelirken! 




elifturnatürk


2009