tek heceli soğuk gülüşlerin ardından
sancılar saplanıyor seven yanıma
hırçın kızgın yanımın hesabı vurgun da
sevdiren bağrıma
kayboluruyorum nerdeyim nerelerde yim
bilmiyorum
can yangınıma beş kala anlar yaşıyorum
kendimden uzak
sırtımda ki acının envai renk cümbüşünden
ağır mı ağır el değil yürek dökümü bir kazak
sardıkça üşüyorum yok oluyorum
senli saatler mazi vapurundan
iskele yapıp hızla geçiyor
kan ve ter içerisinde
sensizliği çeyrek geçe uyanıyorum
varlığımda kaybolmuşluğuma
ağıtlar yakıyor yüreğim
yan masamda karanlığımdan
ürkek ışıklar çalıyor çelimsiz fersiz bir mum
ve
ben kül oluyorum
Elif Türk
07.03.08
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder