Azrailin Arefesi

çıkmayacaktın karşıma be çocuk
rastlatmamalıydı hayat beni sana...
sefil aşkların söz de fedasıydın sen hayata...
kanatların olduğuna inanıyordun,uçamıyordun oysa!

ufacık yaşında kocaman bir dünya yaslanmıştı, minik omuzlarına...
takatsizdin, cılız ve bakımsız, ama umutluydun yarına... 



çıkmayacaktın be toprak kokulum,çıkmayacaktın karşıma ...
senden sonra yediremiyorum, iki dilim pastayı birden kızıma...
biri senin diyorum, sizin diyorum
ama yetişemiyorum, yetişemiyorum kerpiç kokulu çocuklara! 



kanlı sayfalar yakmakla hüküm giymiş, bir toprağın hançeriydi
çocuk bağrına saplanan! 



hür yüreğine inat tutsaktı, zaten bakışların
kara yaslarına hapsolandın sen, yazgısı kara anaların...


sustuğunda tufana kapıldı, yürekler!
bir tek çalanlar sevindi dünyeviden...
çekildi ruhun, bakışlarında ki son tebessemünden...
ki arefesiydi Azrailin, çünkü tertemizdin çocuk, tertemizdin sen... 




"unutma kerpiç kokulum, sönecek bir gün bu karanlık yağmalar!"
iyi uykular çocuk, iyi uykular!... 



//kocaman vadiler büyüttü yüreğimde ululaşan sözlerinde, o çocuk­­...//
vicdan soluyorum ellerinden kirli çocuğun...
kanı kansızlara hediye, oluk oluk!
ki çalınan büyüyemeyecekliğini anlamadan
mirasıydı avuçlarıma bıraktığı son ak soluk!


bağrıma saplanan son nefesin çocuk, soğuk, kırgın, acı, boğuk! 


"unutma kerpiç kokulum, sönecek bir gün bu karanlık yağmalar!"
iyi uykular çocuk, iyi uykular!... 


yer gök, dahi arş-ı alâ ölümünle alev, ölümünle har!
ben göklere sığamayanım çocuk...
sen toprağa, sen dünya'ya, sen mezar´a çocuk, sen yerlere dar! 

_______________________________________________________________


Elif (Turna) Türk

Haziran 2009 Avusturya