UYAN/IR GÖZLERIM

birazdan damarlarımdan
çağlayacak sanki
yalnızlığıma isyankar kan
ve ben olacağım gecenin karanlık
soğuk ve siyah koynuna yığılan

onca direnmişliğine kalbimin
isyan edecek bin defa tenim
ve keşkeler yankılanacak
soğuk gecenin koynunda


ellerinde tiner ve mendilleriyle
sokak çocukları gelecekler yamacıma
yalnız yıllarımın soğuk bedenine
ürkek ama alısmış bakışlar fırlatacaklar

zılgıtlar atacak başucumda
umutlarımı kül olmadan göremeyen anam
rüzgarlara karşı kuruttuğum
gül kurularımı savuracaklar birazdan
ve ben bir tutam kül olup
toprağa uçacağım ayazdan


birazdan uyanır gözlerim
yeni bir sabaha
rüyaymış deyip silerim
soğuk gecenin son gözyaşlarını
ve yeminler savururum şafağa
korkudan uzak yeniden yaşamaya
isyanlarımı kaldırıp kara rafa
sol yanımın arta kalan
hepyek umut kırıntılarınıda
sarmalayıp can yanıma
yeni güne yine yeniden merhaba



Elif Türk

02.05.08