Aval aval bakakaldığım, seher sancağında ki,
Asılı gözlerde, kaldı muamma dünlerin yası...
Hangi paragrafına yazmıştım, şiirimin onlu gün lerini?
Eyy vahametin kesp ettigi gece!
Hücrelerime dek simsiyahım,
Ve doğdugum güne dek karbeyaz!
Ne çoğum şimdi ben, nede az...
Hırçın ve sessiz çığlıklar ardına,
Saklanmaktan bıkan sesim,
Çınlamak istiyor, gecenin koynunda,
Ve sığınmak!
Sığınmak riyasızca şafağa hızla koşan,
Gecenin ardına...
Hicaz makamında bir beste kondurup dudaklarıma,
Kızıl ufuk çizgisine doğru, hızlandırmalı adımları ardarda...
Düsünmeden sen ne yana?
Ben ne yana/biz ne yana?
Acı veren her şeyi, bir defada silemedin ya!
Baştan sona bir çizgi çekemedin ya!
Ne deyim be yaren kalemim
Ne deyim, kelamım dizenim.
Aşk olsun,
Aşk olsun sana..!
Elif Türk
23.02.2008
Avusturya
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder