Nasıl da takılıp kalmıştı gözbebekleri hüznün derinine...
O tüpsüz ve çaresiz derine dalışına el uzatılmalıydı hemen!
Hiçbir çocuğun gözleri hüzün giymesin diye, en usta Palyaçoları dahi kıskandırabilmeliydi anneler... 

"Gel buraya çocuk." dedi anne kızına.
Gel çıkar o gözlerindeki hüznü, bırak avuçlarıma. Al, gönül dolabımdaki bütün tebessümler sana fedâ...

Annesinin gönül dolabını açtı çocuk ve onca tebessüm arasından üzerinde 'anne' yazan tebessümü seçip giydi gözlerine.

-Şimdi gözlerime bak çocuk. Kendini görebiliyor musun?
+Evet.
-Hadi kapa ve yeniden aç gözlerini. Gözlerine giydiğin o tebessümü göreceksin.
" Hüzün, bir varmış, bir yokmuş!" Tıpkı Masallardaki gibi...

KIZIM(A) MASAL

Elif Turna Türk
27.07.16
Avusturya