Durup durup bir susuyorsun ya hani sen
Açılıyor aniden, elimdeki kör kalemin kırık ucu kendiliğinden.
Ve parmaklarımı bir mısranın boynunda şehvetle dolaşırken buluyorum...!
Sana hiç dokunmadan hep sana yanaşan bir kalemin esiri ellerim.
Ve biliyorum şiir bu, elbet bir gün derin kanayacak bir yerinden...
Elif Turna Türk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder